Hoop en verbinding na de diagnose

Marlies, 61 jaar oud, is getrouwd en heeft twee dochters van 30 en 26 jaar. Ze werkt als doktersassistente en werkt al meer dan 30 jaar in het medische circuit. Ze vormt samen met haar gezin, inclusief de partners van haar kinderen, een hechte groep. In 2023 kreeg Marlies de diagnose alvleesklierkanker. Ondanks haar ziekte blijft Marlies optimistisch en geniet ze van het leven. Afgelopen zomer is ze met haar gezin een week naar Spanje, om te vieren dat het weer goed met haar gaat.

Pijn in de bovenbuik

In oktober 2022 begon Marlies klachten te krijgen in haar bovenbuik. Aanvankelijk dacht ze dat het om iets onschuldigs ging, maar de pijn werd erger. Zo erg dat ze na het eten voorover moest zitten om de pijn te verlichten. Na verschillende onderzoeken, waaronder een CT-scan met contrastvloeistof, kreeg Marlies het verontrustende nieuws dat er iets was gezien op haar alvleesklier. Verdere onderzoeken bevestigden het: alvleesklierkanker.

Het behandeltraject

De diagnose kwam als een zware klap. Omdat de tumor om een ader heen gedraaid zat, was een operatie niet mogelijk. Ze begon in maart 2023 met chemotherapie in het Erasmus MC in Rotterdam. Haar oncoloog moedigde haar aan: "We gaan gewoon beginnen, en hopen op het beste". Na vier chemokuren bleek de tumor geslonken. Er volgden nog vier kuren en uiteindelijk durfden de artsen het aan om haar te opereren. Marlies onderging een zogenoemde Whipple-operatie, die bijna negen uur duurde. Tien dagen na de operatie kreeg ze het goede nieuws. De tumor was weggehaald, de scan was schoon.

Het herstel

Ondanks het goede nieuws bleek het herstel een zware uitdaging. De chemotherapie was al een pittig traject geweest, maar het herstel na de operatie bleek nog moeilijker. "Na de operatie denkt iedereen dat je genezen bent, maar je hebt weinig energie en bent snel vermoeid," zegt Marlies. “Ook moet je je eigen lichaam opnieuw leren kennen, omdat je na zo’n grote operatie blijvende beperkingen houdt. Zo kan ik bepaalde voeding minder goed verteren en moet ik er rekening mee houden dat je vaker naar het toilet moet”. Ondanks de vermoeidheid en andere complicaties blijft Marlies positief en probeert zij haar leven stap voor stap weer op te bouwen. Inmiddels is Marlies met een revalidatietraject gestart om haar energie en kracht verder op te bouwen.

De impact op het leven

Het blijft onzeker wat de toekomst brengt, want alvleesklierkanker blijft een gevaarlijke ziekte. Marlies blijft hoopvol. "Ik wil bij die 5 procent mensen horen die er na vijf jaar nog is” zegt ze. Ze krijgt elke drie maanden een CT-scan en een bloedonderzoek. Het is elke keer spannend, maar ze begint steeds meer vertrouwen te krijgen dat het goed kan blijven gaan. "Ik heb een extra stukje leven gekregen en ik hoop dat dat zo blijft," voegt ze toe. Ze leert omgaan met de vermoeidheid en de onzekerheid die de ziekte met zich meebrengt, mede dankzij de steun van haar gezin, familie, vrienden en begripvolle werkomgeving.

Deelname aan Deltaplan event

Bij Deltaplan De Vecht kwam de familie van Marlies in 2023 bijeen om geld op te halen voor een betere behandeling van alvleesklierkanker. De oudste dochter van Marlies, fietste 50 kilometer, ondanks dat ze herstellende was van een ski-ongeluk. Ook haar vriend reed mee. Marlies, haar man en haar familie stonden op verschillende punten langs de route om hen aan te moedigen. "Het was mooi om te zien hoe zoveel mensen samenkwamen," zegt Marlies. Ze zag mensen met t-shirts met foto's van dierbaren, en ook mensen die zelf ziek waren. "Ik vond dat zo knap, want ikzelf kon dat echt niet doen". De betrokkenheid en de reacties van mensen die doneerden, raakten Marlies diep. "Mensen willen iets doen als iemand kanker heeft; iedereen wil helpen". Ondanks haar ongeluk kon haar dochter toch fietsen, en dat deed ze met volle overgave voor haar moeder. Ze had het gevoel: ik kan niks doen, maar hiermee kan ik toch in actie komen.

Mijlpaal

Elke keer als Marlies het evenement van het Deltaplan voorbij ziet komen, denkt ze aan de bijzondere ervaring uit 2023. "Hier bij mij thuis staat deze foto nog, daar staan we met zijn allen op. Het is zoiets bijzonders". Hoewel ze dit jaar niet zelf aanwezig kan zijn, voelt Marlies zich heel betrokken: "Het evenement is voor mij persoonlijk echt een mijlpaal geworden. We zijn weer een jaar verder".

Steun van het gezin

Marlies benadrukt het belang van de steun van haar gezin. "Die steun heb je hard nodig. Kanker heb je nooit alleen, je naasten ervaren het ook. Niet alleen je eigen leven staat op zijn kop, maar die van je gezin ook. Denk hierbij aan alle ziekenhuisbezoeken, verzorging, angst en onzekerheden. Ik denk dat sommige mensen flink onderschatten hoe zwaar het voor je partner is. Zo kreeg ik tijdens mijn ziekte veel kaartjes, bloemetjes en steunbetuigingen. Terwijl mijn partner ook veel steun kon gebruiken. Zonder mijn man had ik dit nooit gekund’’. Alle steun van haar gezin heeft haar geholpen om door de moeilijkste momenten heen te komen en positief te blijven.

Maak hoop mogelijk

Het verhaal van Marlies is er een verhaal van veerkracht en hoop. Haar herstel en haar dochter’s deelname aan Deltaplan De Vecht laten zien hoe belangrijk onderzoek en steun zijn voor mensen met alvleesklierkanker. Samen kunnen we een verschil maken in de strijd tegen alvleesklierkanker. Maak hoop mogelijk.

Wil jij ook in actie komen? Meld je dan nu aan voor Deltaplan Ameland en fiets of loop voor meer onderzoek!

Meer ervaringsverhalen

Marc Arts is genezen van alvleesklierkanker: “Mijn leven is totaal veranderd”

Marc Arts uit Beek behoort tot een van de weinige gelukkigen in Nederland die is genezen van alvleesklierkanker.

24 april 2024

Zijn verhaal levend houden

Kees, de vader van Lizzy, was 51, stond midden in het leven, keek uit naar zijn nieuwe baan, had net een nieuwe auto gekocht.

8 februari 2024

Kanker bespreekbaar maken

Sinds Brenda (53) heeft gehoord dat ze alvleesklierkanker heeft, voelt ze zich af en toe een grote roze olifant. “Ik dender de porseleinen kast in, richt ravage aan en ga weer weg. Voor iedereen om me heen is het zo heftig iedere keer, maar ik moet het vertellen.”